Świeżo po wizycie w kinie, w przypływie entuzjazmu, rozpoczynam nową serię wpisów na bloga „Krótko i Subiektywnie”. Będą to niedługie (bo przecież nikt nie lubi czytać długich tekstów w internecie) i ultra nieobiektywne teksty o filmach, grach, może paru innych rzeczach.

Premierowo w tym poście pojawi się film The Avengers 3D. Jeżeli chcesz uniknąć spojlerów / wkurza Cię to, że ktoś się czymś jara a Ty nie / jesteś wielkim mistrzem poprawnego pisania, to odsyłam tutaj. Jeżeli nie – zapraszam!    

Najgorsze jest rozprawienie się z ludźmi nie w temacie…  Tak więc – Avengers to film scalający historię superbohaterów spod znaku Marvel w jednej produkcji. Są tutaj : Iron Man, Czarna Wdowa, Hulk, Thor, Kapitan Ameryka, Hawkeye i jeszcze kilku innych. Część z nich doczekała się własnych filmowych produkcji (IM, T, KA), które bardzo polecam, pomagają wsiąknąć w klimaty.

Fabuła to jedyny element, który zarzucam temu filmowi (dalej będę tylko słodził; nie pasuje ? ucieknij). Oklepany do bólu motyw zagłady świata i ostatecznej broni przeciw inwazji obcych jaką są bohaterowie… Fuuuuj!

Pierwszą paczkę cukru stawiam reżyserowi, za to, że dopracował ten film do perfekcji. Zachowanie bohaterów, ich barwne osobowości, sposób w jaki jest prezentowana akcja i jej dynamiczne zwroty (kilka razy mnie zaskoczyły) – po prostu majstersztyk.

Następne 9 paczek wędruje do aktorów wcielających się w główne role:
1. Robert Downey Junior (Iron Man) –  rola nad rolami, mimo tego, że w filmie byli inni bohaterowie – to on jest gwiazdą tego filmu. Już od pierwszej sceny z nim na naszej twarzy pojawia się banan. Błyskotliwe teksty (chociażby ten z trailera) :
Kapitan Ameryka : „Popatrz na siebie. Kim ty jesteś bez swojego pancerzyka?”
Tony Stark :  „Geniuszem, miliarderem, filantropem, playboyem.”
…i w dalszej rozmowie z kapitanem:
KA : „Nazywasz siebie żołnierzem? Co Ty wiesz o walce? Położyłbyś się na drutach pod napięciem tylko po to by inni mogli przejść?
TS: „Nie, ja bym przeciął druty”
…i jeszcze z tuzin innych. Właściwie same teksty Tony’ego Starka są wystarczającym powodem żeby obejrzeć obydwie części Iron Man’a i The Avengers. Fenomenalne było też pierwsze wejście Iron Man’a do akcji, oczywiście z AC/DC – Shoot To Thrill w tle. Ostatnie ziarenko cukru w tej paczce dostaje za koszulkę Black Sabbath.

2. Mark Ruffalo (Hulk / Dr Bruce Banner) – stanowił punkt wokół którego kręciło się sporo akcji w filmie – zarówno jako doktor jak i zielony. W ludzkiej formie był inteligentem, mało humorystycznym – za to jako Hulk… Cóż… epicka walka z Thorem, spuszczenie łomotu Loki’emu i przeróżne odchyły od normalności… lubię to.

3. Chris Hemsworth (Thor) – zbyt poważna postać dla mnie. Heros/bóg i co to nie on. Najlepszy moment : „Szanujcie Loki’ego, jest moim bratem!” – „Wczoraj zabił ponad 80 osób” – „Był adoptowany…”

4. Scarlett Johansson (Czarna Wdowa) – wszyscy gimnazjaliści poszli tylko dla niej…

5. Chris Evans (Kapitan Ameryka) – jednym ciosem rozpierdziela worki treningowe, żołnierzyk z zasadami. Kocha inaczej Iron Mana, stąd świetne wymiany zdań między nimi. W swoich rajtkach wygląda groteskowo, ale przyjąłem to.

6. Jeremy Renner (Hawkeye) – WTF?! Zmieniał strony, strzelał z łuku z kilometra, ale i tak nikt go nie zapamięta.

7. Tom Hiddleston (Loki) – beznadziejna postać. Machał swoją różdżką, machał i i tak przegrał… Wątek rodzinny z Thorem to już wogóle porażka (ups… miałem tylko słodzić…).

8. i 9. Samuel L. Jackson (Nick Fury) i Clark Gregg (Agent Phil Coulson) – szef operacyjny i jego prawa rę… lewe oko. Kilka smaczków się znalazło. Dobry moment z tym jak Phil chciał zobaczyć jak działa broń (jeden strzał przebił ścianę , P: „A więc tak to działa…”).

Ostatnią paczką muszą się podzielić wszyscy nerdzi od efektów specjalnych, odwalili kawał dobrej… mega dobrej roboty. Właściwie hmm… nie wiem czy coś poza scenami z dialogami było nakręcone w normalnych warunkach (czytaj bez dorabianych elementów komputerowych), ale to w ogóle nie razi w oczy. Wszystko jest zgrane perfekcyjnie, zniszczone miasto wygląda realistycznie, wystrzały, błyski, trzęsienie ziemi. Miód. I na koniec – to był pierwszy film, w którym dobrze wypadła technika 3D. Nie doświadczyłem żadnych scen, po których moje oczy mówiły „ała”. Szczerze mogę stwierdzić, że tutaj 3D było dodatkiem do filmu, a nie film dodatkiem do 3D.

A teraz do kina naprzód marsz, dopóki jeszcze to grają. Sio!